Autorka

PRAWA AUTORSKIE:

Treść i grafika bloga: Frigus

Cytat z belki: William Szekspir, "Makbet"

Większość postaci zostało zapożyczonych z serii "Harry Potter" J.K. Rowling i są tylko jej własnością. 
Cała reszta jest mojego autorstwa i nie zgadzam się na publikowanie jej gdziekolwiek indziej bez mojej zgody - zgadzam się jednak na zamieszczanie na portalach typu chomikuj po podaniu autora w pliku.
Z tytułu pisania fanfiction nie czerpię żadnych korzyści materialnych.


O AUTORCE:

Frigus – (łac.) zimno

Ten pseudonim wymyśliłam, kiedy przechodziłam okres odosobnienia – kiedy nie obchodziły mnie uczucia innych ludzi, byłam na to obojętna i chłodna. Wtedy okropnie także interesowałam się łaciną – dlatego to właśnie ten z tego języka pochodzi mój pseudonim.

Co do pisania – dlaczego wybrałam taką formę pisania? Może dlatego, że nie lubię nieustannie drążyć jednego wątku, który nadawałby się na jeden wpis. Więc piszę takie miniaturki. Jestem także w trakcie pisania dłuższego opowiadania potterowskiego, jednak nie opublikuję go, dopóki nie skończę. Nie chcę zawieść czytelników tym, że np. tekstu nie skończę lub rozdziały będą pojawiać się raz na pół roku. Czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal, prawda?


Nie mam nic przeciwko bezpośrednim kontaktom z czytelnikami, jeśli chcecie się ze mną skontaktować, to zapraszam:
 e-mail: lia.32103@autograf.pl
 numer GG: 37363221
 Ask.fm  - pytania dotyczące bloga i nie tylko :-)
 Twitter.com 


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Na chwilę przed"

Miniaturka napisana w bardzo ekspresowym tempie. Mam nadzieję, że się Wam spodoba i liczę na komentarze. Bardzo przepraszam za tak długą nieobecność, jednak już na początku bloga uprzedziłam, że miniatury nie będą pojawiały się regularnie. Mimo to przepraszam. Tym razem mamy Remusa. Resztę dowiecie się po przeczytaniu tekstu. EDIT: Wersja poprawiona 29.04.2015 Nice w dniu urodzin. „Na chwilę przed”    Teraz, kiedy chwila ― jak każda ― dobiegała końca, można było stwierdzić jedno: Remus Lupin nie kochał Nimfadory Tonks od zawsze. Czuł, że ich szczęście było zbyt krótkie, nieuchwytne niczym promienie słońca, a jednak ― gdzieś, kiedyś ― trwało.    Wpierw była jakąś tam dziewczyną ― „małolatą” ― i zastanawiał się, czy taki stan rzeczy nie odpowiadał mu najbardziej, jednak niemalże w tej samej chwili w centrum myśli pojawił mu się obraz Syriusza, który usilnie starał się nie żałować niczego. Nimfadora później stała się dobrą kumpelą ― a na początku nawet niemal
Czytaj więcej

Od ognia

Nawet nie wiem, co mogłabym powiedzieć. Nie pamiętam, kiedy wrzuciłam tu ostatnio coś potterowskiego. Szczerze, nie miałam żadnych pomysłów. Nawet ten poniższy nie należy do mnie, jednak zostałam postawiona przed ciekawym zadaniem. Miałam kilka wyznaczników, które musiałam zawrzeć w tym opowiadaniu. Nawet bym je tutaj wypisała, jednak to byłby zbyt duży spoiler. Wątek z Hermioną - dla Juti_volley. Przepraszam, że aż tak mocno go okroiłam. Wątek z końca opowiadania - dla Niezrównoważonej. Długo na to czekałaś, prawda? Ogólny całokształt - dla say_kneel, która właśnie dała wyznaczniki tego opowiadania. Mam nadzieję, że zbytnio nie zawiodłam, chociaż mam świadomość, że mogło być lepiej. PS. Bardzo niekanonicznie. Bardziej być nie mogło. PS2. Za komentarze byłabym bardzo wdzięczna. Dla say_kneel.  Bez tych kilku rzuconych przez Ciebie wyznaczników jeszcze długo tutaj nic by się nie pojawiło. Dziękuję za ruszenie wena. "Od ognia"    Ogień go spalał.    Do
Czytaj więcej

Wywiad z p. Janem Potykowskim

Witam po raz kolejny z niepotterowskim opowiadaniem. Kolejne, które zostało napisane na konkurs ("Moja Polska w 2050 roku" organizowany przez Senat), w którym niestety nic nie zdobyłam. Praca w formie dowolnej (opowiadanie, wiersz, wywiad, reportaż, opis...) miało opowiadać o tym, jak wyobrażam sobie Polskę w 2050 roku. Zapraszam do czytania i komentowania. "Wywiad z p. Janem Potykowskim" Dzisiaj mam okazję porozmawiać z panem Janem Potykowskim, jednym z przywódców podczas starć powstańców polskich z dnia dziesiątego marca 2018 roku. Spotkaliśmy się w jednej z kawiarni na warszawskim Milowcu. Pan Jan wydaje się niezbyt tym faktem zadowolony. Próbuję nawiązać rozmowę. Długo namawiałam go na spotkanie, kiedy już się zgodził wydaje się niezbyt chętny do rozmowy. Redaktorka: Witam pana serdecznie, bardzo się cieszę, że mogę się w końcu z panem spotkać. Jan Potykowski: Witam. R: Jesteśmy tutaj ― na warszawskim Milowcu. Ma pan zapewne dużo wspomnień zw
Czytaj więcej